Ziektekosten
Hoogleraren gingen op hun 70ste met emeritaat. Professor Biemond deed dit, na lang wikken en wegen al op zijn 69ste. Hij begon zich steeds meer te ergeren aan breiende studentes in de collegezaal, en er
Man van de klok
Van 1947 tot 1971 was professor Biemond hoogleraar Neurologie in het WG, een ziekenhuis met paviljoenen. Paviljoen 2 was voor de Neurologie, paviljoen 3 voor de Psychiatrie. In die tijd werden nog zenuwartsen opgeleid in de zenuw- (neurologie) en zielsziekten (psychiatrie). Als assistent in opleiding tot psychiater moest ik drieëneenhalf jaar psychiatrie en anderhalf jaar neurologie doen.
Onder professoren
Eens per week gingen professor Biemond, zijn stafleden en assistenten naar de afdeling Pathologische Anatomie van professor Deelman om de bevindingen van de obducties aan te horen en te bezien. Professor Biemond trok dagelijks een
Warm eten
Warm eten in de Vrouwenkliniek van het WG. De namen van de co-assistenten stonden onder elkaar op een bord, in de Vrouwenkliniek. Bij toerbeurt kreeg één van hen een stip achter de naam. De eerstvolgende
Goedaardig
Voor het onderdeel chirurgie van mijn artsexamen moest ik mij in oktober 1965 om 8 uur melden bij de hoofdzuster. Die wist niet dat er een examenkandidaat zou komen. Ik werd alvast in de badkamer
In quarantaine
Het was begin jaren tachtig. Ik had een reis door West Afrika gemaakt en werd een half jaar na terugkomst in Amsterdam plotseling erg ziek: heel hoge koorts, pijn in mijn gewrichten en heel erg
Praatgroepen
Ik kwam hier als praktijkdocent gynaecologie in de jaren zeventig en gaf les aan leerling-verpleegkundigen. Hoofdonderwerpen waren het verplegen van vrouwen met gynaecologische aandoeningen en, aan beginnende leerlingen, het onderwerp seksualiteit.
Dat was op de Anna
Popmuziek
Van 1965 tot 1973 studeerde ik geneeskunde aan de UVA. In de zomervakanties heb ik een aantal maal als verpleeghulp in het WG gewerkt.
De mooiste herinnering heb ik aan een zomer op de afdeling kinderorthopedie
Kwartjes
Hermine Linnebank van Leeuwen vertelt over haar vader
Jarenlang woonachtig in de buurt van het Wilhelmina Gasthuis, heb ik natuurlijk herinneringen aan dat ziekenhuis, maar vooral aan de patiënten die er opgenomen zijn.
Mijn eerste herinnering is
Kraken
In de jaren 1968/69 kwam ik voor het eerst in de omgeving van het WG-terrein. Het was er toen erg druk, en er reed een tram door de Jan Pieter Heijestraat.
Ik reed met een vriendin
Recente reacties