Padvinder
Mijn herinnering aan het Wilhelmina Gasthuis is niet een opname, maar het jaarlijks zingen voor de patiënten op Tweede kerstdag. Dat deden wij als Padvinders Vereniging de Wartburg.
De eerste keer dat ik meedeed moet eind
Mijn herinnering aan het Wilhelmina Gasthuis is niet een opname, maar het jaarlijks zingen voor de patiënten op Tweede kerstdag. Dat deden wij als Padvinders Vereniging de Wartburg.
De eerste keer dat ik meedeed moet eind
In de jaren 1968/69 kwam ik voor het eerst in de omgeving van het WG-terrein. Het was er toen erg druk, en er reed een tram door de Jan Pieter Heijestraat.
Ik reed met een vriendin
Ik heb hier in 1971-73 de Opleiding tot B-verpleegkundige gedaan. Voornamelijk in Paviljoen 2 en 3. Deze waren erg oud en alles werd steeds achter slot en grendel afgesloten. Men liep hier met grote sleutelbossen.
Op 12/14-jarige leeftijd, het was begin jaren zeventig, dronk ik te veel en was volkomen onhandelbaar. Ik werd opgenomen in Paviljoen 3. Ik werd wakker en wist niet wat ik zag: mensen die totaal in de war waren, destructieve mensen, een psychotische man die een stoel achter zich aansleepte, een vrouw die zwangerschapspsychose had, mensen vastgebonden aan bed.
In 1918 ben ik weer eens uit mekaar gevlogen. Toen hebben ze me naar paviljoen drie gebracht – Ik moet ontzettend geschreeuwd hebben – m’n keel was naderhand helemaal kapot – ik wilde een piano
Ik ben er geboren en ben er als kind regelmatig op de Eerste Hulp geweest na allerlei ongelukken.
Mijn moeder dreigde vaak dat ze me naar Paviljoen 3 zou brengen als ik niet luisterde omdat ze
Recente reacties