Categorie: Tekst

Iedere avond wandel ik mijn rondje met mijn hond Habibi over het WG-terrein. Lees verder “Peuk”

Wat veel gebeurde: dokter en zusters die het met elkaar doen. Meisjes van goede huize werden verpleegster om een arts aan de haak te slaan. Een gynaecoloog kwam met dure auto’s het terrein oprijden, en ze waren behoorlijk autoritair. Lees verder “Soap”

Toen kwam er een dochter, Mea, en Laura woont tijdelijk in haar ouderlijk huis, eerst om haar moeder te verzorgen, uiteindelijk als blijvertje. Als jonge moeder was het bikkelen, met lege flessen naar melkboer Kraakman (Ria en Jaap) om met het statiegeld weer een broodje te kunnen kopen. Lees verder “Moeders”

Van de ene op de andere dag was het WG-terrein verlaten, in 1983. De ruimtes waren achtergelaten, soms nog totaal ingericht. In 1982 had ik Gered Gereedschap opgericht, hierachter in de tuin. Lees verder “Gered gereedschap”

The Doors treden op in het concertgebouw. Jefferson Airplane in het voorprogramma, daarna rent leadzanger Jim Morrison van The Doors het podium op voor het hoofdprogramma, hij springt wild naast Grace Slick, rent de trap weer op en daar zakt hij in elkaar, geflipt.

The Doors speelde die avond zonder Jim Morrison.
Ik wist wel waar Jim werd opgenomen, en de portier bevestigde dat. ‘Ja, die ligt hier. Of ik een familie was?’ Om hierover te liegen vond ik wat ver gaan. Samen met een vriend kocht ik van mijn zakgeld een zonnebloem en we deden er een kaartje aan, waarop we schreven: We saw many doors in the concertgebouw, but we missed the greatest.

Laura Dols

Ik werd hippie. Gert Jan Dröge deed in 1970 een kerstshow in Paradiso. Aan mij en een vriendin was gevraagd om als kerstengel op te treden, dat betekent dat we vanaf een schommel die aan het plafond was bevestigd glitter naar beneden moest laten dwarrelen, ik was zestien. Bij de try-out ging het helemaal goed. Lees verder “Gevallen engel”

Ik had een slaapkamertje aan de straatkant op de eerste verdieping en ik kon over de jasmijnstruiken heenkijken op een groot grasveld. Op zondag werden de patiënten gelucht in pyjama met een streepje, ze liepen rondjes en maakten soms vreemde strapatsen. Ik stond dan met vriendinnetjes gierend van het lachen voor het raam, ‘Gekken Kijken’. Lees verder “Strapatsen”

Het vieze mannetje bestond echt, zoals Van Kooten het speelt, met een vieze jas en vettig haar. De man wist steeds binnen te komen op de Eerste Hulp; hij genoot van andermans leed. Ze hebben hem er menigmaal uit moeten zetten.

Er was de man met de fiets. Hij werd met damesfiets en al afgeleverd op de Eerste Hulp. Hij droeg de fiets voor zich in zijn armen. Bleek dat hij zijn penis in de veren van het zadel van de damesfiets had gestoken.
Of, met regelmaat, arriveerden er mensen die biljartballen in hun mond hadden. Ze hadden een wedstrijdje gedaan en dan kon de biljard er niet meer uit, of zelfs twee, in iedere wang één.

Laura Dols

Ik volgde de opleiding tot verpleegkundige in het WG van 1972 tot 1976. Met enkele klasgenoten en docenten vormden we een cabaretgroep ‘Kleintje Kunst’.
Wij traden verschillende keren op in de aula van de Anna Reynvaan School (opleiding tot verpleegkundige, red.), onder andere bij de uitreiking van ons diploma in mei 1976. Ook traden we een keer op voor de patiënten in Paviljoen 3 waar een psychotische patiënt in het publiek zat, onder begeleiding van een verpleegkundige. Lex Unk was drummer in het combo en had die week juist een nieuw drumstel gekocht. Na afloop komt de patiënt naar Lex toe en zegt hem dat hij ook even wil drummen. Lex vertrouwt het niet helemaal, hij zou het liefst “nee” hebben gezegd tegen de patiënt, maar de begeleidende verpleegkundige knikt naar Lex en naar het drumstel en raadt Lex aan de patiënt maar even zijn gang te laten gaan. Daarop sloeg de patiënt met een enorme energie explosie het gehele drumstel tot gruzelementen. Lex keek beteuterd, maar allemaal waren we blij dat de patiënt zijn overmaat aan energie niet op onze jonge sprietige jongenslijven had uitgeleefd.

Robert Simons