Ik volgde de opleiding tot verpleegkundige in het WG van 1972 tot 1976. Met enkele klasgenoten en docenten vormden we een cabaretgroep ‘Kleintje Kunst’.
Wij traden verschillende keren op in de aula van de Anna Reynvaan School (opleiding tot verpleegkundige, red.), onder andere bij de uitreiking van ons diploma in mei 1976. Ook traden we een keer op voor de patiënten in Paviljoen 3 waar een psychotische patiënt in het publiek zat, onder begeleiding van een verpleegkundige. Lex Unk was drummer in het combo en had die week juist een nieuw drumstel gekocht. Na afloop komt de patiënt naar Lex toe en zegt hem dat hij ook even wil drummen. Lex vertrouwt het niet helemaal, hij zou het liefst “nee” hebben gezegd tegen de patiënt, maar de begeleidende verpleegkundige knikt naar Lex en naar het drumstel en raadt Lex aan de patiënt maar even zijn gang te laten gaan. Daarop sloeg de patiënt met een enorme energie explosie het gehele drumstel tot gruzelementen. Lex keek beteuterd, maar allemaal waren we blij dat de patiënt zijn overmaat aan energie niet op onze jonge sprietige jongenslijven had uitgeleefd.
Robert Simons