Vanaf 1978 heb ik – uit Duitsland afkomstige importstudent – aan de UvA Geneeskunde gestudeerd, colleges gelopen in het W.G., practica gevolgd op het Jan Swammerdam Instituut, snij practicum gedaan op het Anatomisch-Embryologisch Lab op de Mauritskade. Altijd in de krappe pauzes fietsend van de ene plek naar een volgende, soms zeiknat aankomen en luisteren.
In de W.G. Vrouwenkliniek gaf Professor Kloosterman les, hij is de grondlegger van de thuisbevalling in Nederland. Op een ochtend kwam hij maar niet opdagen, totdat hij dertig minuten te laat verscheen vanwege een spoedgeval in de kliniek – een jonge kraamvrouw was onder de douche in elkaar gezakt en aan een longembolie overleden.
Een onuitwisbare herinnering zijn de colleges Interne Geneeskunde door Professor Vreeken, zoals de casus van de waterpomptang die op de voet van een werkman viel en – opnieuw – een embolie veroorzaakte. Met de sinterklaasviering diagnosticeerden wij schimmel tussen de benen van de goedheiligman.
Professor P.C. Kuiper van Psychiatrie was duidelijk overspannen aan het raken, want tijdens zijn colleges golden strenge gedragsregels. Hij vertelde meeslepend de meest boeiende verhalen en duidingen over psychiatrische ziektegevallen. Toen ik eens op het schrift van mijn buurvrouw keek werd ik meteen opgemerkt en werd mij toegesnauwd ‘waarom kijkt u bij uw buurvrouw?’ Vragen moesten schriftelijk bij zijn secretaresse worden ingediend. Het is bekend dat hij zelf depressief werd. Na zijn herstel schreef hij een aangrijpend boek Ver heen over zijn ziekteperiode waarin hij een lans brak voor het gebruik van psychofarmaca. Als strenge Freudiaan was hij voor zijn ziekte juist een tegenstander van deze middelen geweest.
Tijdens mijn studietijd verhuisde de Faculteit Geneeskunde naar het AMC. Wij voelden ons in het begin nogal opgesloten in het gebouw, misten de vrijheid van de stad en de gezellige kroegen. De foto is van het practicum microbiologie in het AMC tijdens de voorbereidingen op de coassistentschappen.
Na jaren als arts te hebben gewerkt heb ik aan de Rietveld Academie gestudeerd en ben nu zelfstandig werkend kunstenaar. Mijn werk en onderzoek als kunstenaar heeft alles te maken met mijn studie geneeskunde, vooral met de anatomie. Mijn nieuwste project – stitch my brain – ontstaat dan ook in samenwerking met de Vakgroep Anatomie en het Herseninstituut. Terug naar waar het allemaal is begonnen: Back to my roots.
Monika Auch