In de nalatenschap van mijn moeder vond ik de rouwkaart van mijn oom die aan de gevolgen van een auto-ongeluk, op eerste kerstdag 1955 in Montevideo, in het Wilhelmina Gasthuis is overleden.
Hij was de één jaar oudere broer van mijn moeder en was destijds gezantschap secretaris in Montevideo. Ik heb hem nooit persoonlijk gekend omdat hij al overleden was voordat ik geboren werd. Toch heb ik een beeld van hem door de verhalen van mijn moeder. Door een fotootje van hem dat altijd op haar secretaire heeft gestaan, door een paar brieven van hem aan mijn moeder en een door hem bijgehouden dagboekje uit de Tweede Wereldoorlog. Het verlies van deze dierbare broer was voor mijn moeder een groot verdriet en daar sprak ze ook over met haar kinderen.
Nu woon ik al bijna dertig jaar op het Wilhelmina Gasthuis-terrein tegenover de plek waar mijn oom overleden is en waar mijn grootouders en andere familieleden hem destijds hebben bezocht. Mijn atelierwoning ligt op een steenworp afstand van de straat die vernoemd is naar de professor die mijn oom heeft opgehaald uit Montevideo, de Arie Biemondstraat. Mijn moeder had zich nooit eerder gerealiseerd dat als ze bij mij kwam op het Wilhelmina Gasthuis-terrein dat zij dicht bij de plaats was waar haar broer was overleden. Laat staan dat zij op deze manier nog in het Wilhelmina Gasthuis terecht zou komen. Zij vertelde mij later, toen zij eens bij mij was, dat zij haar broer niet mocht bezoeken omdat zij hoogzwanger was van mijn oudere zus. Niet alleen de reis van Eindhoven naar Amsterdam maar ook de emoties zouden voor haar in die tijd te belastend zijn geweest.
Na het overlijden van mijn moeder vond ik in haar secretaire, naast de rouwkaart en het krantenknipsel, een brief van een collega van mijn oom die schreef: ‘…’s nachts op zondagmorgen ca. 2.00 uur met zijn auto tegen een, in het midden van een overweg, staande paal gereden. Een invloedrijke familie die passeerde aarzelde niet en bracht hem ogenblikkelijk naar een hospitaal…’ In het ziekenhuis in Montevideo probeerden zij eerst zijn been te opereren maar tijdens deze operatie ontdekten ze dat zijn lever was gescheurd en vervolgens kreeg hij een hartstilstand. Het hart werd met een hartmassage weer opgang gebracht maar hij raakte in een coma. Uiteindelijk is besloten om hem eind februari van het hospitaal in Montevideo naar het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam over te brengen waar hij uiteindelijk is gestorven.
BarBara Hanlo