In de jaren 1968/69 kwam ik voor het eerst in de omgeving van het WG-terrein. Het was er toen erg druk, en er reed een tram door de Jan Pieter Heijestraat.
Ik reed met een vriendin op de fiets en raakte in de tramrails, mijn vriendin brak haar sleutelbeen, maar gelukkig: het ziekenhuis was dichtbij. Alleen de diagnostiek liep heel anders dan je zou verwachten. Mijn vriendin was op dat moment niet goed in staat de vragen te beantwoorden. Zij kwam meteen terecht in Paviljoen 3. Landelijk is dit een begrip geworden.
Omstreeks 1984 woonde ik in Nieuw-West en had net een klein kindje. Het was de tijd van de kraakbeweging waar ook ik bij betrokken was. Als er een pand vrijkwam hoorde je dat vanzelf en dan ging je daar met een groep op af. Zo kwam ik op het WG-terrein, met een petroleumkacheltje en een deken deed ik mee. Tegelijkertijd kreeg ik van de Dienst Herhuisvesting een huis aangeboden op de Brederodestraat, met een kindje kies je dan toch voor de luxe. Na een jaar kon ik die woning van de eigenaar kopen en ik er woon nu nog.
Gerbrig Seidel
