In Paviljoen 2 waren de Neurologie en de Neurochirurgie gehuisvest. In datzelfde gebouw waren ook afdelingen voor EEG, EMG, echografie (klinische neurofysiologie), een laboratorium voor onderzoek naar spierziekten en een eigen Röntgenafdeling. Aan de (toen nog) Gemeente Universiteit was een wereldvermaard radioloog verbonden, professor Ziedses des Plantes, die diverse radiologische technieken op zijn naam had staan.
Desondanks bezat Paviljoen 2 een eigen afdeling voor Neuroradiologie onder leiding van de neurochirurg professor Noordenbos en in feite gerund door de voortreffelijke laborante Paula Jongert. Van Paula leerden wij, assistenten, hoe je een cervicale punctie moest doen ten behoeve van luchtencefalografie (lucht in de hersenkamers brengen) en ook hoe je een directe carotis punctie moest doen waardoor contrastvloeistof in de halsslagader gespoten kon worden. Dit laatste om het vaatpatroon in de hersenen zichtbaar te maken. Dat waren in die tijd de mogelijkheden om bijvoorbeeld een tumor te lokaliseren of een afwijkend patroon in bloedvaten.
Dit speelde zich af in de 60er en begin 70er jaren van de vorige eeuw. Nadat in 1971 de EMI-scan op de markt kwam, later gevolg door de MRI-scan, zijn bovengenoemde neuroradiologische technieken obsoleet geworden. Hoe snel kunnen nieuwe ontwikkelingen gaan en hoe extreem patiëntvriendelijker zijn onze hedendaagse technieken. En dit is bepaald niet het enige voorbeeld van de enorme vooruitgang in kennis en mogelijkheden. Jammer, maar onafwendbaar is, dat de gezondheidszorg alleen maar duurder zal worden als niet zal worden bepaald wat nog wel mag en wat niet meer.
J. Overweg